‎ ‎1 Köpürerek koşuyordu atlarımız
‎ Durgun denize doğru.
‎ ‎2 Bu uçuş, güvercindeki,
‎ Özgürlük sevinci mi ne!
‎ ‎3 Öpüşmek yasaktı, bilir misiniz,
‎ Düşünmek yasak,
‎ İşgücünü savunmak yasak!
‎ ‎4 Ürünü ayırmışlar ağacından,
‎ Tutturabildiğine,
‎ Satıyorlar pazarda;
‎ Emeğin dalları kırılmış, yerde.
‎ ‎5 Işık kör edicidir, diyorlar,
‎ Özgürlük patlayıcı.
‎ Lambamızı bozan da,
‎ Özgürlüğe kundak sokan da onlar.
‎ ‎
‎ Uzandık mı patlasın istiyorlar,
‎ Yaktık mı tutuşalım.
‎ Mayın tarlaları var,
‎ Karanlıkta duruyor ekmekle su.
‎ ‎ 6 Elleri var özgürlüğün,
‎ Gözleri, ayakları;
‎ Silmek için kanlı teri,
‎ Bakmak için yarınlara,
‎ Eşitliğe doğru giden.
‎ ‎7 Ben kafes, sen sarmaşık;
‎ Dolan dolanabildiğin kadar!
‎ ‎8 Özgürlük sevgisi bu,
‎ İnsan kapılmaya görsün bir kez;
‎ Bir urba ki eskimez,
‎ Bir düş ki gerçekten daha doğru.
‎ ‎ 9 Yiğit sürücüleri tarihsel akışın,
‎ İşçiler, evren kovanının arıları;
‎ Bir kara somunun çevresinde döndükçe
‎ Dünyamıza özgürlük getiren kardeşler.
‎ O somunla doğrulur uykusundan akıl,
‎ Ağarır o somunla bitmeyen gecemiz;
‎ O güneşle bağımsızlığa erer kişi.
‎ ‎ ‎10 Bu umut özgür olmanın kapısı;
‎ Mutlu günlere insanca aralık.
‎ Bu sevinç mutlu günlerin ışığı;
‎ Vurur üstümüze usulca ürkek.
‎ ‎
‎ Gel yurdumun insanı görün artık,
‎ Özgürlüğün kapısında dal gibi;
‎ Ardında gökyüzü kardeşçe mavi!
‎